آقای مدیر

اصولا ما تو خونمون هر چی خراب بشه به خدا توکل میکنیم و منتظر میشیم تا خدا یه ناجی بفرسته تعمیرش کنه چون اصولا همسرجان  نه خودش چیزیو تعمیر میکنه و نه میبره برا تعمیر!

یا مثلا اگه یه لامپ بسوزه همسر تو تاریکی به سر میبره و اگه من دعوا را بندازم بابت تاریکی ؛ میره لامپ انباری دفعه بعد تراس و.... رو باز میکنه میاره و این مورد اینقدر تکرار میشه تا کل لامپا میسوزن و وقتی آخرین کورسوی امیدمونم رو به خاموشی گروید اونوقت میره و یه گونی لامپ میخره میاره نصب میکنه به همه جا!

کاربرد همسر تو خانه اینه که یا بره سرکار یا سالن یا بیاد جلو تی وی لش کنه و یا فوتبال ببینه یا فیلم ؛بدون حرف و سخنی!هر چیم که بخوای بهش بگی باید چندبار تکرار کنی تا بشنوه !

کل قبوض و قسطا و شارژ ساختمون و.. .... رو من باید پرداخت کنم و اگه من اینکارو نکنم اون اصلا به ذهنشم نمیرسه که همچین چیزایی هست!و تنها فهمش مال وقتیه که شکمش قاروقور کنه و بفهمه گشنشه!

حالا دیروز جلسه ساختمون بود برداشتن آقارو مدیر ساختمونش کردن!!!!!

من نه نگران  آشفتگی  این روزای جهانم  نه کشور خودمون و نه حتی خونه خودمون من فقط خیلی خیلی نگران این ساختمونم!

کدخدای ده که مرغابی بود وای به حال ده چه غوغایی بود...